Οι χειραψίες και τα «χρόνια πολλά» βρέθηκαν στην ημερήσια διάταξη με το που βρέθηκα στην αγορά, στους τρεις που θα συναντούσα, ο ένας ήταν υποχρεωτικά(!) Ανδρέας. Η Πάτρα κι ο πολιούχος της άγιος Ανδρέας, που γιόρταζε στις 30 του Νοέμβρη, δεν απέχουν δα και πολύ απ’ το Διακοπτό, μόλις 50 χιλιόμετρα. Τα ουζάκια στου Μίμη ήταν κερασμένα πότε απ’ τον έναν και πότε απ’ τον άλλον. Να ’ναι καλά οι άνθρωποι και να χαίρονται τη γιορτή τους.Εκμεταλλεύτηκα τον καλό καιρό και βρέθηκα με λαχτάρα στο χωριό. Πριν από τις εκλογές είχα να κατέβω. Με τη μία ρούχα… αγγαρείας και στο χωράφι. Από τα πολλά νερά των προηγούμενων ημερών το χόρτο είχε φουντώσει, κατορθώσαμε όμως ανάμεσά τους να ξετρυπώσουμε μερικούς ζοχούς, που ήταν ότι πρέπει για το μεσημεριανό τραπέζι.
Η πορτοκαλιά είχε ετοιμάσει κάτι πορτοκάλια νααααα, με το συμπάθιο. Άλλη γεύση κι άλλη αίσθηση, όταν γεύεσαι το φρούτο πάνω απ’ το δέντρο. Άρωμα, νέκταρ. Οι ελιές κρατάνε ακόμα. Κατά το τέλος του μήνα μάλλον θα τρίψουμε. Πιο ψηλά, απ’ τους καπνούς που έβλεπα σκόρπια, κατάλαβα ότι είχαν ξεκινήσει το μάζεμα.
Είχε κατεβάσει πολύ νερό. Το αυλάκι δίπλα στο δρόμο είχε κατεβάσει στην παραλία αρκετή λάσπη. Κάποιος απρόσεχτος είχε αφήσει πάνω της το αποτύπωμα του παπουτσιού του. Φαντάζομαι πόσο θα παιδεύτηκε μετά να το καθαρίσει. Η θάλασσα πεντακάθαρη, είχε ένα ανεπαίσθητο κυματάκι, ίσα να σκάει χαδιάρικα πάνω στην άμμο.
Όλα τριγύρω ήρεμα, καμιά σχέση με τη βουή και την κοσμοχαλασιά του καλοκαιριού. Όλο το χωριό ήταν ήρεμο. Λίγοι επισκέπτες, που έσπασαν τη μονοτονία της πλατείας μόλις κατέβηκαν από τον οδοντωτό και κάθισαν για ένα καφέ στα καφενεία γύρω από το σταθμό. Μεγάλη υπόθεση το τραίνο για το χωριό, όσο καθυστερεί η ολοκλήρωσή του τόσο δυσκολεύουν οι συνθήκες για την επιβίωση της μικρής, αλλά πολύτιμης για τη ζωή του χωριού, αγοράς του. Καλά που λειτουργεί ο οδοντωτός Διακοπτό – Καλάβρυτα και φέρνει κάποιους επισκέπτες μέσα στο χειμώνα.
Να δούμε από την πρώτη του χρόνου που θα λειτουργήσει κι ο νέος Δήμος Αιγιάλειας, με έδρα το Αίγιο, τι θα σημάνει για το Διακοπτό και τους κατοίκους του. Ως τότε όμως έχουμε ακόμα λίγες μέρες, γιορτές έρχονται προς το παρόν, ας το φχαριστηθούμε!...
Ρίχνω άλλο ένα κούτσουρο στο τζάκι.
Η πορτοκαλιά είχε ετοιμάσει κάτι πορτοκάλια νααααα, με το συμπάθιο. Άλλη γεύση κι άλλη αίσθηση, όταν γεύεσαι το φρούτο πάνω απ’ το δέντρο. Άρωμα, νέκταρ. Οι ελιές κρατάνε ακόμα. Κατά το τέλος του μήνα μάλλον θα τρίψουμε. Πιο ψηλά, απ’ τους καπνούς που έβλεπα σκόρπια, κατάλαβα ότι είχαν ξεκινήσει το μάζεμα.
Είχε κατεβάσει πολύ νερό. Το αυλάκι δίπλα στο δρόμο είχε κατεβάσει στην παραλία αρκετή λάσπη. Κάποιος απρόσεχτος είχε αφήσει πάνω της το αποτύπωμα του παπουτσιού του. Φαντάζομαι πόσο θα παιδεύτηκε μετά να το καθαρίσει. Η θάλασσα πεντακάθαρη, είχε ένα ανεπαίσθητο κυματάκι, ίσα να σκάει χαδιάρικα πάνω στην άμμο.
Όλα τριγύρω ήρεμα, καμιά σχέση με τη βουή και την κοσμοχαλασιά του καλοκαιριού. Όλο το χωριό ήταν ήρεμο. Λίγοι επισκέπτες, που έσπασαν τη μονοτονία της πλατείας μόλις κατέβηκαν από τον οδοντωτό και κάθισαν για ένα καφέ στα καφενεία γύρω από το σταθμό. Μεγάλη υπόθεση το τραίνο για το χωριό, όσο καθυστερεί η ολοκλήρωσή του τόσο δυσκολεύουν οι συνθήκες για την επιβίωση της μικρής, αλλά πολύτιμης για τη ζωή του χωριού, αγοράς του. Καλά που λειτουργεί ο οδοντωτός Διακοπτό – Καλάβρυτα και φέρνει κάποιους επισκέπτες μέσα στο χειμώνα.
Να δούμε από την πρώτη του χρόνου που θα λειτουργήσει κι ο νέος Δήμος Αιγιάλειας, με έδρα το Αίγιο, τι θα σημάνει για το Διακοπτό και τους κατοίκους του. Ως τότε όμως έχουμε ακόμα λίγες μέρες, γιορτές έρχονται προς το παρόν, ας το φχαριστηθούμε!...
Ρίχνω άλλο ένα κούτσουρο στο τζάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου